مجموعه یکبار مصرف از دیگرد

• برای دریافت روی هر آهنگ کلیک کنید.

دریافت یکجای مجموعه

1. یکبار مصرف
2. مادر
3. آمریکا
4. ویترین (به همراه بامداد)
5. مختصر
6. دنبال تهش (به همراه بامداد)

یکبار مصرف

شروع فصل سرد، همه نو میشن تو سال نو، من کهنه تر

فکر میکنم جاذبه ام، پرنده ها باهام قهرن، پایین تر از زیرزمین، تو حنجره زمین، ریشه کردم

بین مرز بد رنگ خوبی و بدی، نشونه هاش هستن، جنگ

یه بار مصرف شدم، یه باره دیگه ام میشم

چرخه رو کشیدن دور گردنم، یه سگ ولگرد، هار و وحشی قلاده رو پاره کردم

تکونده تر از خاکستر از سیگار، له تر از لیوانای شربت، لا کف آسفالت، قربانی تر از نژاد گوسفند

راه رفته رو دوباره میرم، دوباره متولد میشم و دوباره میمیرم

بهت نشون میدن چیزی که نباید ببینی و بهت نشون میدن راهی که نباید بری

دنبال دوای دردت تو داروخونه ها نباش، وقتی مریض اصلی اونیه که گیره تو قلبت

مادر

تا وقتی زنده ام مدیون تو ام، تو اشک میریزی من سیر شم بعد بخندم

دفع میکنی کثافته این بچه ی نا خلف رو تا نذاری تو جای خودم بگندم

لحاف میکشی رو سرم، از سر صبح، از صدقه سری توئه که از نور نترسم

و از تن خورد شده ی تو میسازم سرپناه، تنتو میفروشم به بچه ات

به کاغذهای رنگی و چرک های آدمی، چشمام به آسمونه، پاهام رو زمین

تو بهم جون میدی، من جون میگیرم تا برسم به اون چیزی که تهش هیچی نیست

مهربونی حتی تو دل بیابون مثل مادر شیر میدی به بچه ات آب، قدر نمیدونه این نادون

فکر میکنه همه چی ابدیه، مادر ببخشش

آره ببخش، انگار مونده روی سرم یه چیزی که نمیخواد بذاره بزنم حرفمو

تو عصبانی میشی، میلرزی، انگار سردته، تا من میخوام بیام به خودم

انگاری خوردی منو، جای خوبی بودی، قدیما شاعر میشد عاشقت

هیچ حرفی از آسمون نبود، یه گنبد بود کبود، هیشکی نبود توش

مثل تاکسی های خطی، میان و میرن، ور دلت قرص کرایه مفته

مهمون نوازی، همه رو راه میدی به خودت، زیادی سنگینی، تو ترازوی خدا فقط جا میشی

میگن جای مادرا تو بهشته، تو خودت بهشتی تو جهنم آدما میسوزی

به اسم خدا و این حیوون دو پا یه روزی باید بلند شه از خواب

یه روزی که نخوان بکوبنت به اسم خدا و فرشته بسوزن تو فاجعه اتمی

مرگ و میر، بوی نفت و جنگ و جیغ میاد، مثه قدیسا تو کلیسا نیستن سرپا

ولی هنوز بچه ها میدن جونشو براشون، رشته ها وصل هم میشن یه روز

همه پیکان ها هم تو مسیر خودشونن، غلت میخوریم رو خاکی که حالا مرده

اشک های عقیمی که دیگه هیچ وقت سبز نمیشن

 آمریکا

یه ور دنیا، افتاده خیلی دور، دشمنی مثلا؟ دشمنم از ماست

دنبال کشور تو نقشه نباش، کفش فیک نایکتو بپووش اول

قدم بزن رو نظم جهانی، یه قُلُپ کوکا، یه قُلُپ پپسی

زیپوتو درار، یه نخ وینستون بزن بی حس شی

ری-بن به چشم، مجله ماشین، تو کف شِولت

موزیکای بیبر و گاگا تو ماشینا پلی

سیب های گاز زده تو دست این و اون، همون اپل، اَه

یه ذره  Open Mind (روشن فکر) باش مثل بچه های LA (مخفف لس آنجلس)

بودایی یا مسلمون، کافر یا مسیحی، یه باری یه گازی به همبرگر زدی حتما

مزه کردی از قصد، جالبه، خودت رو یادت رفته چون چشماتو میشورن،

تاریخ رو میکوبن، یه برج میسازن ازش، بالا بری پایین بیای، آره همینی که هست

یا با مایی یا با اونا اوباما که پشم، هر چقدر که پر بیای واست جا هست

چون که پول دست ماست، کاغذ کاغذ

واست فرق نداره که فقیر سر رو بالش میزاره راحت یا نه

هی میگی دارم دارم، جیبام پر از مایه است، بازم، یه مشت کاغذ

چی میشه این تهش، دنیا رو به نابودیه، خرخره ها آماده ی جویدنن

گرگ کیه صلح چیه، یه جا داره همه اش خالی میشه، یه جا داره پر میشه

خستگیه تنش فقط به تن ما سلفیده، نصف عمرتو خماری، از بچگی تو کمایی

موش های آزمایشگاهی، کابوس ناتموم این پنجاه سال تکرار،

آمریکا یه اسمه فقط برده هاشو بشناس

ویترین

بخش ۱ - بامداد

غلیظه مواد شیمیایی رو صورتت، بالای صدهزار تومن خرج یه روزته

همه چیزو شیک میخوای، باکلاس، تو فکرته پز بدی همه جا با لباست

من یه پسرم که درکت نمیکنم، هیچ ایده ای ندارم که چی تو مغزته

تو کیفت، رو دوشت، چیه این که تنته، ماشین طرف چقدر مایه باشه بسته دختر؟

من یه پسرم که داستانو از برم، بلدم مخ امثال تو هم از تنت بکنم

مثل لباسای زیرت، تجربه کردم باهات بمونم تا اون وقت های دیرش

همه چی پوچه، فقط سینه هات نوچ میشه، شاید واسه یکمم بهت فاز خوب میده

اگه پولی بودی یه چیزی، میگفتی یه چی بلدی، ولی خب اینطوری ول معتلی

بخش ۲ - دیگرد

تنش ظریفه، بازیگر خوبیه ولی روزاشم مثل شبش کثیفه، بوی خوب میده، مثل طعمه است، درگیر ظاهر و قیافه میشه فورا

ویترین خیابونه، آره گذری خوبه، چی میگه و چی میخواد و خودشم نمیدونه، واسه کسی فرقی نداره، که اگه باهاش باشه میمونه یا نمیمونه

بخش ۳ - بامداد

فاز بد نمیدم نمیگم نصیحت بلدم، یا خودم پاکم، پسر پیغمبرم

ولی من یه پسرم که بازی رو بلدم، خیلی کثیفه حس آغوشه یه غریبه

اگه دوست داری کثیف باشی که هیچی، مربوطه به خودت و این که چقدره دوزت

میگن بهترین سلاح زن لای پاهاشه، ولی من میگم هر کی رو با سلاحت نزن

چون تو شهر من تنها چیزی که مفته ک*سه، تو که نمیخوای لباست باشه گرون تر از خودت

چشم بسته میتونم بگم زندگیت گوهه، آینده ات یه سوراخه، زیر یه پل،

دیگه هیچوقت مادر نمیشی، شاید بگی بهتر، چون مادر خوب ندیدی

من کسی نیستم که قضاوت کنم، قضاوت پای خودت، این زندگی توئه

بخش ۲ - دیگرد

تنش ظریفه، بازیگر خوبیه ولی روزاشم مثل شبش کثیفه، بوی خوب میده، مثل طعمه است، درگیر ظاهر و قیافه میشه فورا

ویترین خیابونه، آره گذری خوبه، چی میگه و چی میخواد و خودشم نمیدونه، واسه کسی فرقی نداره، که اگه باهاش باشه میمونه یا نمیمونه

مختصر

کفه ی ترازوتون سنگینه؟ خب یه ورش رو "پلاک" بذار ببین چطور از آسمون رد میشه

خوب بودن که طبیعیه، فقط شما آبمیوه اید، سن ایچ و من مثل خرناس شیرم توی این آمازون کثیف

مگه چیه، طبیعی ام، شخصیه این مسئله، هسته ای هم میشه، میخوای با گفت و گو حل نشه؟

چک میخوری چپ  راست، شربتی مثل قند و نبات، راهمون دوره عشقم،

تو پاتو بذار این ور خودم میام بالا سرت مثل پرستار، جاهای خوب هم بریم، مثلا

میبرمت من از حال، خنده داری نعشه باز، بزرگ میشی چهل سالته

شغل جدید دادن بهت، بهش میگن چرندباف، دیگه نداری طرفدار

چند سال بعد هیکل ورزیده ات میره زیر خاک، تو رو نمیدونم اگه مثل من معتقدی

عمر میگن دست خداست، فاتحه مع الصلوات

کثیف تر از این حرفایی که حتی بین آشغالایی مثل ما راهت نمیدن

فازت چیه عمو بیا پایین بذار برم اون بالا سره جام بشینم

دنباله تهش

بخش ۱ - دیگرد

دنبال تهش نگرد اصلا اگه تو هم خسته ای از این قصه تلخ

شاهنامه تهش خوش نیست اگه رستم نبنده تن شاه رو به سنگ

راه بازه پست، زنده اونیه که بتونه راه بره تو این آفتاب سرد

انتخاب با تو پس، اگه تهش نخوای بهت بگن آشغال پست

منم عاشق ثروت ام زندگی خوبه لای چرک های سبز

چشمهاتو نبند و ببین زیادن تن های خسته لای برگ های زرد

احساس درد انحصاری نیست کنتور بزن سردر شهر روزها میگذرن

جیبا خالی و پر میشن هفته به سر

بخش ۲ - بامداد

خوب ببین، لاپوشونی نیست، مامان ببخشید اگه بچه ات پسر رو مد پوشی نیست

وقتی پشت میکروفن میرم تو جیب ام گوشی نیست

ببخشید اگه ترک تحصیل کردم، زدم دست رد به هر کی که خر کردم، بهش گفتم خر ننته نه من

میدونم حرف خوبی نیست ولی، این یکی رفیقم دودی نیست، کارد هم دست بگیره خونی نیست تو کار

مثل این ج*نده دوهزاری ها پولی نیست، وقتی باهاش حرف میزنی خوب میشی

انگار داری میچاقی توپ میشی، امید میده حس گاندگی میکنی، به زندگی هم زور میگی بعد

آب دهنتو قورت میدی، میگه درسته اونی که از احتمالش بیشتر تا وقتی که همه اشتباه میشن

اگه دو دو تا چهار تا بکنی مثله همه ای، به هر کی عیب نداره به اصطلاح میگن خاص،

تشِ تهش من از این ته ترم رفتم برگشتم، میگی چرا؟ پاسخ مجحوله

دلم واسه رفیقام تنگ شد حتما، میگن سگن مثل بام بام، ولی تو دست گرگا مثل کاموان

دنباله تهش نباش، هر کی تهش وایساده گای*یده شد با یه چیز خاردار،

من سگ نیستم، پارس بلدم ولی: هیپ هاپ، هاپ

من مثل تو یه روزی بودم پیگیر ع*ن قضیه این داستان

ولی حالا وقتی شعر میخونم دیگه خودمو رو استیج نمیبینم

دیگه این جمعیت هد نمیزنن، پای میکروفون استرس نمیگیرم

واسه دشمنام ژست نمیگیرم، واسه طرفدارام قصه نمیچینم

این روزا با این که اخم میکنم ولی هیچ چیزی رو جدی نمیگیرم

بخش ۳ - دیگرد

چی مونده ته دلت ازم نخواه ندم کشش

وقتی که هیچ فرقی نکردی، قرمزه خون، ولی زرشک

ریخت، پاشید، رفت، نموند ازش اثر

موازی مثل دوتا خط تا تهش رفت و برگشت نرسید به مقصد

گفت ته جمله ات نقطه نذار، اگه نمیخوای بمونی پشت حصار،

خط خطی شد کاغذ مثل دیوارای زندان، حبس نداره انتها توهم یا رویا، حکم بدون اعتراض

بازی مجهول ترس از موندن، پاهاتو بستن، نه راه رفت، نه راه برگشت دادن

سر نه عجب، داشتن سر عجب بود نادون میرفت تخت گاز

ولی اون که تهش رو میدید عقب بود، ولی اون که تهش رو میدید عقب بود